Pas geleden zag ik een plaatje dat me realiseerde waarom het helemaal niet zo makkelijk is om grenzen van een systeem aan te geven. Het plaatje stond in een artikel dat de geschiedenis van geautomatiseerde objectherkenning door computers beschreef. Wij mensen herkennen bij het zien van een foto direct wat het is zodra we het zien (een auto, een fiets, een telefoon, een schaap, etc.). Daaraan gekoppeld zien we ook de functie van het object (eten, iets om op te zitten, vervoeren, bellen, op te eten/scheren/aaien etc.). We kunnen zien door onze kennis van verhoudingen en perspectief hoe groot iets is en of het ver weg of dichtbij staat. Tot slot kunnen we ook nog eens relaties tussen objecten herkennen (koffie in een beker, beker staat op  de tafel). Best knap toch?