Een zaal vol mensen, iedereen met een apparaatje in zijn hand. Op het scherm vooraan de zaal ziet iedereen het spel Pong. Geen instructies. Individueel konden de deelnemers niets, maar gezamenlijk bleken ze het spel te kunnen spelen. Veel enthousiasme in de zaal, maar er is geen leider. Loren Carpenter ziet hierin een wereld vol vrijheid en tegelijkertijd met orde en structuur: een zelforganiserend en zelfcorrigerend systeem.
Documentairemaker Curtis ziet hierin het tegenovergestelde: een rigide systeem dat de illusie (!) geeft dat individuen vrijheid hebben.